Categorie: Verhaal

Alleen is niet altijd eenzaam / samen is niet altijd verbonden

Het werd vast en zeker
een heel gezellig feest
zo zei men hoopvol tegen elkaar

met de muziek net hard genoeg
om gesprekken kort te houden
luchtigheid liep geen gevaar.

Ze was een goede luisteraar
deed ook nu haar uiterste best
geïnteresseerd, geamuseerd

maar op het einde knaagde er iets
geen van allen had haar
met een tegenvraag vereerd.

Je moet eens wat meer
onder de mensen komen
ze had hen met haar komst verblijd

maar toen thuis haar hondje
blij tegen haar opsprong
voelde ze pas verbondenheid.

Ze stond op met een kater
van onrust en eenzaamheid
in haar geliefd appartement

verwachtte ze teveel van mensen?
was ze stiekem depressief?
ze voelde zich zo miskend.

Tot vriendin op de thee kwam
en haar talloze vragen stelde
oprecht met haar begaan

ze bespraken samen het feest
ligt het nou aan mij? vroeg ze
vriendin keek haar begrijpend aan.

Eenmaal alleen voelde ze zich
als vanouds genesteld in haar huis
met tevredenheid verwend

ze had geluisterd en verteld
voelde zich de moeite waard
was gezien, gehoord, gekend.

(2022)

– Ter gelegenheid van de ‘Week tegen Eenzaamheid’ die morgen van start gaat –

2022-Eenzaam-samen-foto

99 levens

Ze vertolkte de hoofdrol
in menig groots verhaal
007, Julia of president
ze was ze allemaal.

Nou ja, in haar hoofd dan
daar had ze denkruimte over
enkel het heden beleven
vond ze wel wat pover.

Ze had niet ten doel
de verhalen uit te laten komen
ze beleefde liever stilletjes
extra levens in haar dagdromen.

(juli 2022)

– ‘De waardevolste gave is het verzinsel, de grootste rijkdom de fantasie.’
(Uit het boek: Hoe de soldaat de grammofoon repareerde – Saša Stanišić) –

2022-99 levens-foto

Soms geeft de zee

Hij was het vast van plan
lopend in de koele branding
hier houdt alles op
viel een zachte landing.

Neem me mee, smeekte hij
naar eeuwige vergetelheid
een bestaan zonder leed
geen besef van tijd.

Toen het eerste longblaasje
het water in zich voelde
deed zijn lichaam dat
waar leven op doelde.

Hij worstelde en kwam boven
tot het uiterste getergd
hoe kan zelfs dit nou
teveel hebben gevergd.

Van visser tot olietanker
de zee schonk hen een graf
van zijn nietig leven
wilde zij niet af.

Druipend van het water
verliet hij de kust
de zee drong aan te zoeken
naar vergane levenslust.

(juni 2021)

– Dit gedicht stuurde ik in voor de 18e editie van de Schrijverspodiumprijs (mei ’22). Het eindigde op een gedeelde 3e plek in het redactionele deel en een gedeelde 12e plek in het democratische deel –

2022-Soms geeft de zee-foto3

Zwaan

Er was eens een zwaan
die ging met pensioen
een nieuwe start in Parijs
daar was het haar om te doen.

Ze had haar levenspartner verloren
alleen zijn was niets voor haar
daar in de stad van de liefde
hoopte ze op een weduwnaar.

Ze vloog, wandelde en liep
op haar gemak door ‘t land
poetste onderwijl haar veren
speurend naar vuil en zand.

Tot op een dag een automobilist
een appje beantwoorden moest
hij zeilde langzaam naar het midden
de tegenligger toeterde woest.

Ze weken beide uit
gingen rakelings langs elkaar
ze belandden in sloot en berm
kregen een file voor mekaar.

Een nieuwsbericht meldde al snel
het oponthoud dat was ontstaan
gelukkig waren er geen slachtoffers
slechts een dode zwaan.

Alleen de wind huilde om het leed
besloot flink uit te razen
poogde een wolk van glanzende veren
nog naar Parijs te blazen.

(januari 2022)

2022-Zwaan-foto

Prins op het witte paard

Ze zwijmelde iedere avond weg
bij romantische films op tv.
Ze snakte naar een eigen droomprins
maar hoe die te vinden; geen idee.

Haar saaie buurjongen vroeg haar
mee naar een sprookjesbal te gaan.
Ze accepteerde verheugd, wie weet
liep ze daar tegen haar prins aan.

Het bal was in een prachtkasteel
op en top in sprookjessfeer.
Ze keek taxerend in het rond
op zoek naar een charmante heer.

Misschien moest ze net zoals
van romantische films bekend
de zaal verlaten, het balkon op
door Mr. Right achterna gerend.

Ze verliet theatraal de feestzaal
en wachtte en wachtte maar.
Niemand kwam, alleen de buurjongen
bood bezorgd zijn jasje aan haar.

Zou ze dan net als Belle verdrinken
in prachtige ogen tijdens een dans?
Niemand vulde haar balboekje
de buurjongen kreeg stuurs een kans.

Tot zover nog weinig succes
maar toen brak het slot aan.
Ze zou haar schoen verliezen op de trap
als Assepoester met haar prins mee gaan.

Het was de buurjongen die
de schoen weer aan haar voet schoof.
Geïrriteerd stuurde ze hem weg
voor zijn lieve woorden was ze doof.

De volgende dag zei een vriendin
die op het bal aanwezig was
als jij niks met je buurjongen wil
komt mij dat goed van pas.

Ik ben als een blok voor hem gevallen
een date met hem is mij alles waard.
Hij gedroeg zich bij jou zooo romantisch
als een prins op het witte paard!

(november 2019)

2019-Prins-foto

 

Fatsoen

De week begon slecht die maandagochtend
voor supermarkt ‘Smaak & Sfeer’.
Twee vrouwen in de rij kregen ruzie
trokken luidkeels tegen elkaar van leer.

Twee wachtenden draaiden hun karretjes bij
staken fluisterend de koppen bij elkaar.
Wat een asociaal mens, zei de man met afschuw
de vrouw beaamde: dat is zonneklaar!

Hij keek misprijzend naar de brunette
zij was meteen begonnen met schelden.
Die andere vrouw had het niet expres gedaan
logisch dat je je dan laat gelden.

En dan die houding, aldus zijn gesprekspartner
zij keek echter naar de vrouw met blond haar.
Die was zogenaamd per ongeluk voorgedrongen
ja, dan maak je het er zelf naar!

De manager kwam erbij om de ruzie te sussen
liet snel twee extra kassa’s open gaan.
De wegen van de toeschouwers scheidden zich
ze keken elkaar nog even samenzwerend aan.

De vrouw kon het niet laten hardop te zeggen:
wij weten tenminste wat fatsoen is!
De man knikte verheugd, schepte er bovenop:
dat is nou precies wat ik tegenwoordig zo mis!

(2019)

2019-Fatsoen-foto

Mooi / Lelijk

Ik herken haar eerst niet
tegenover me in de trein.
Ze draagt een grote zonnebril
kijkt of ze ergens anders wil zijn.

Dan groet ze me, begint te praten
ik kijk haar verbaasd aan.
Ze zegt: ja sorry, ik zie er niet uit
was te laat, heb geen make up op gedaan.

Ze doet eindelijk haar zonnebril af
ik hou m’n adem in, een kort moment.
Ik voel me lelijk en naakt, zegt ze
ik frons, vist ze naar een compliment?

Haar gezicht vormt zo’n prachtig geheel
het is zacht en stralend tegelijk.
Ogen en mond spreken voor zich
als een fascinerend schilderij.

Ik zeg nog verbijsterd voor ze uitstapt
ik vind je mooier zonder make up.
Maar ik zie dat ze me niet gelooft
ze vertrouwt al jaren op haar opsmuk.

Ze had gelijk, mijn woorden
beschreven maar de halve waarheid.
Ik zat zojuist tegenover
een natuurlijke schoonheid.

(april 2019)

2019-Mooi-Lelijk-foto

Ring

Er was eens een goudsmid
al jaren verliefd op zijn collega.
Zijn verlegenheid weerhield hem
haar te vragen als zijn eega.

Tot zij op een dag wat
bij zijn werkplek rondhing.
Hij plaatste net trefzeker
diamanten in een gouden ring.

Toen zij voorover boog, iets pakte
werd hij door verlangen overmand.
Zag twee hemelse welvingen
de ring viel over de rand.

Zij merkte niets, draaide zich om
de winkelbel sloeg aan.
Op z’n knieën zocht hij
de ring kon niet ver zijn gegaan.

Gelukkig, daar vond hij hem
precies onder de tafelrand.
Hij keek of er niets miste,
bestudeerde de ring op zijn hand.

Het lot werkte zomaar mee
de dame draaide zich een slag.
Zag hem daar zo voor zich
op één knie, ring in de aanslag.

Hij voelde haar blik, keek op,
ze slaakte een kleine gil.
O, ik dacht dat je het nooit zou vragen
ja, ik wil!!

Ze zeeg voor hem neer,
omhelsde hem met hart en ziel.
Geluk borrelde in hem op,
waarna de ring nogmaals viel.

(2018)

2019-Verlegen goudsmid-foto

Aap

Waar Ronny was, was Max
al hun jonge leven lang.
Ze speelden nooit hetzelfde
gingen naast elkaar hun gang.

Terwijl Max in bomen klom
voetbalde Ronny eronder.
Alleen bij onweer waren ze binnen
de moeders hielden niet van gedonder.

Ze vertelden elkaar hun dromen
klauterend, koppend tot ’s avonds laat.
Ronny wilde topvoetballer worden
Max het allerliefst acrobaat.

Op een dag maakten ze een uitstapje
naar een grote voetbalwedstrijd.
Hun vaders gingen mee
een kwartet van uitgelatenheid.

Het was een mooie wedstrijd
tot wat mensen het vergalden.
Ze maakten apengeluiden
als bruine mannen voetbalden.

Iemand wees naar Ronny en z’n vader
en maakte ook dat geluid.
Want Max was wit en Ronny bruin
maar dat maakte nooit wat uit.

Ach, ze zijn gewoon jaloers
omdat ons team zo goed kan voetballen
zeiden de vaders tegen hun zoons
laat die lui maar lallen.

Max begreep het voorval niet
voelde plots een jaloers venijn.
Hij keek naar Ronny en dacht
ik wilde juist de aap zijn!

(oktober 2018)

2018-aap-foto2

Oudtante en het klimaat

Een jonge journalist
ging naar zijn oudtante heen.
Hij schreef over het klimaat
vond haar een waar fenomeen.

Hij arriveerde bij haar huisje
aan een afgelegen laan.
Het was klein en krakend
alsof de tijd was blijven staan.

Op radio, telefoon en lampen na
geen enkel elektrisch apparaat.
Tevreden huisdieren voor de kachel
voor gasten aandacht, lekkernijen paraat.

Ergens moest een moestuin zijn
getuige een kelder vol ‘weck’.
Het erf een geregisseerde wildernis
voor vogels en insecten een hemelse plek.

Hij wist hoe vroeger werd gedacht
aan vooroordelen geen gebrek.
Men noemde haar bijzonder
een sloddervos of domweg gek.

“Tante, u bent slimmer dan men denkt
u loopt niet achter maar juist vooruit.
Nu blijkt dat we de aarde schaden
is men toe aan een ander geluid.

Kom, vertel me uw filosofie
van hoe u leeft en hoe dat moet.
Dan krijgt u eindelijk erkenning
voor hoe goed u alles doet.”

“Ik heb weinig te vertellen”
ze keek hem vriendelijk aan.
“Ik probeer gewoon met al wat leeft
zuinig om te gaan.

Ik hoef geen gelijk te krijgen
of in het middelpunt te staan.
En ik ben allang gevonden
door hen die me zagen staan.”

Hij vertrok zonder een verhaal
vandaag geen journalistieke hit.
Ze was eenvoudigweg te puur
voor ‘be good and tell it’.

(13-7-2018)

2018-Oudtante en het klimaat-foto