Ik hou niet van afscheid nemen
hou het liefst iedereen
binnen bereik
en kon ik vergane jaren
in m’n broekzak bewaren
dan was ik de hemel te rijk.
Dat ik zomaar 1980
tevoorschijn kon halen
of misschien 2004
wat de toekomst
brengen moge
deed me dan pas echt plezier.
(december 2022)
– En als we dan niet terug kunnen in de tijd, wens ik iedereen op z’n minst mooie herinneringen toe; zowel oude als nieuw te maken in 2023! –
Het was misschien geen
familielid of vriend
maar voelde als
gesneden uit hetzelfde hout
gelukkig was het geen mens
zeggen ze dan
zodat je de rouw
maar voor je houdt.
Sommige mensen
zullen nooit begrijpen
hoe mens en dier
elkaars leven opwaarderen
en dat, als het gaat
om liefde, aandacht en trouw
velen nog wel wat
van dieren kunnen leren.
(september 2022)
– Ter gelegenheid van Dierendag –
Niemand herdacht jouw leven
op tv, in boek of krant
alleen zij die jou kenden
door verdriet overmand.
Je viel niet op, stak er niet boven uit
en toch was je onmisbaar
als één van de zovelen
raakte jij menig snaar.
Je gaf en kreeg liefde
voedde trouw kinderen op
was een goede vriend(in) of buur
kende dalen, liever een top.
Je was een heel gewoon mens
daarom niet minder bijzonder
een held(in) in het alledaagse
een onopvallend wonder.
(2021)
–Zo aan het einde van het jaar komen de jaaroverzichten voorbij in kranten of op tv. Zo ook die van bekende mensen die dit jaar zijn overleden.
Ik schreef dit gedichtje met in gedachten allen die overleden maar nooit publiekelijk werden herdacht–
Het zijn mooie herinneringen
die ik aan jou bewaar
zo komt het dat ik in mijn buik soms
een steek van gemis ervaar.
Hoeveel van die steken voelde jij
op het laatst, vraag ik me af
zovelen gingen je immers voor
voordat jouw oude lichaam het begaf.
(2020)
Regendruppels verhullen
mijn vallende tranen.
Laat een ander mij maar
slechts verregend wanen.
Je leefde lang, ik weet
ik heb niets te klagen.
Herinneringen worden soms
door tranen gedragen.
(november 2020)
-Ter herinnering aan mijn oma’s die een jaar geleden kort na elkaar overleden-
Gister deed ik hard m’n best
het geluk dat ik mocht ervaren
in te prenten, te onthouden
voor eeuwig te bewaren.
Van familie op een zonnige dag
op een kleedje bij een plas
neefjes, nichtjes glinsterend van plezier
loom babbelen, lekkers in de koeltas.
Voor als ik oud en stram ben
lieve mensen moet missen
dat ik dan dat plaatje oproep
de tijd het nooit liet uitwissen.
(augustus 2020)
Niet enkel de familieband
maar ook hoe je deed
de keuzes die je maakte
je moreel bij lief en leed.
Ik voel plots de leegte
die jouw dood me geeft.
Ik zal je voorbeeld koesteren
zodat jij in mij voortleeft.
(November 2019)
-Ter nagedachtenis aan mijn lieve oma’s die overleden op 1 en 3 november 2019-
Het valt niet mee om woorden te vinden
voor iemand die een naaste is verloren.
Dat ik net iets zeg, goedbedoeld
dat pijn doet aan jouw oren.
Praten of juist zwijgen
wat het beste is weet ik soms niet.
Al praten we over koetjes en kalfjes
weet dat ik denk aan jouw verdriet.
(2018)
– Opgedragen aan een ieder die een naaste moet missen –
Sommige mensen horen thuis
in het plaatje in mijn hoofd.
Van familie, vrienden, straat of huis
voor eeuwig, heb ik lang geloofd.
Terwijl de jaren ons verlaten
gaan er zomaar mensen dood.
Er vallen steeds meer gaten
in het plaatje in mijn hoofd.
(December 2017)
– Opgedragen aan een ieder die iemand moet missen –
Niemendalletjes 