Je bent helaas niet immuun
voor de tekenen van tijd
niet dat ik je rimpels hekel
ik wil je gewoon niet kwijt!
Je gaf me goed gereedschap
om het leven mee te leven
ik hoop het nog heel lang
samen met jou te beleven!
(2023)
– Ter gelegenheid van de 70e verjaardag van m’n lieve moeder –
M’n moeder en ik, najaar 1977.
Was ik maar klaar met school
groot zijn lijkt me zo fijn
ging het maar wat sneller
dan kwam ik aan waar ik moet zijn
Konden de kinderen maar vast lopen
dan tilde ik me geen spierpijn
en dat je met ze kunt praten
wat zou dat zalig zijn
Hoe lang zullen we in dit huis
nog met een kwartet zijn
ik zie de jongens nog zo spelen
gisteren waren ze nog klein
Alsof in een oogwenk
onze ouders nu de oudsten zijn
kon de klok maar vertragen
niets zo fijn als samen zijn
(2022/2023)
Haar discretie als je
je hart bij haar uitstort
Het plezier in hun ogen waarmee
hun drukke kleuter aangekeken wordt
Haar lef om in zware tijden
slechte gewoontes overboord te gooien
Zijn goede moed nu hij het leven
in z’n eentje moet rooien
Hoe zij oog voor een ander hielden
bij eigen tegenslag en pijn
Haar onvermoeibare zorg
24/7 er voor iemand zijn
Haar zelfspot en humor
over blunders en fouten
Zijn pure kijk, ook als het schuurt
krijg je ongezouten
Haar gebrek aan geklaag over geld
terwijl een rijke zeurt om z’n poen
Hun inzet om alles altijd
zo goed mogelijk te doen
Zijn leuke gesprekken op verjaardagen
met wie er ook maar naast hem zit
Haar luisterend oor bij details
waarmee ik in m’n maag zit
Ik hoef niet ver te zoeken
naar inspiratie voor het leven
Familie en vrienden blijven me
goede voorbeelden geven
(maart 2023)
Regendruppels verhullen
mijn vallende tranen.
Laat een ander mij maar
slechts verregend wanen.
Je leefde lang, ik weet
ik heb niets te klagen.
Herinneringen worden soms
door tranen gedragen.
(november 2020)
-Ter herinnering aan mijn oma’s die een jaar geleden kort na elkaar overleden-
De glimlach van m’n moeder
als ik bij hun huis arriveer
de adviezen van m’n vader
als ik in zieke staat verkeer.
Hun nimmer aflatende interesse
voor alles wat ik doe en vind
maken van mij, zelfs op m’n 43e
een heel gelukkig kind.
(september 2020)
-Ter ere van m’n lieve pap en mam-
Ik kwam een oude vriend tegen
ik zag hem in geen jaren
we praatten innig, eerlijk
of er slechts uren voorbij waren.
Jij kent mij, ik jou, van toen we
een jong, onnozel deuntje floten
nog voordat wie we waren
met beschaving werd overgoten.
Je verdwijnt weer in jouw leven
ons verleden is al wat nog rest
zou het waar zijn wat ze zeggen
old friends are the best?
(september 2020)
Gister deed ik hard m’n best
het geluk dat ik mocht ervaren
in te prenten, te onthouden
voor eeuwig te bewaren.
Van familie op een zonnige dag
op een kleedje bij een plas
neefjes, nichtjes glinsterend van plezier
loom babbelen, lekkers in de koeltas.
Voor als ik oud en stram ben
lieve mensen moet missen
dat ik dan dat plaatje oproep
de tijd het nooit liet uitwissen.
(augustus 2020)
Je weet de laatste tijd zo goed
hoe anderen moeten leven.
Aarzelt niet hun keuzes
een sneer na te geven.
In jouw eigen leven
sijpelt steeds meer chaos.
De balans langzaam gegijzeld
je dwaalt in je eigen bos.
Met welke woorden word ik
achter mijn rug om bedeeld?
Moet ik wel energie steken
in iemand die zo hard oordeelt?
Dan zie ik, een paar tellen maar
je pols onder je mouw vandaan.
Hij is dun, wit, trilt even
voor je verder kunt gaan.
Ik hoor je woorden niet
ontroering, compassie vloeit.
Je bent ook maar een mens
die met gegeven riemen roeit.
Als ik slecht in m’n vel zit
ben ik ook niet op m’n best.
Je verdient nu mijn medeleven
geen stille vriendschapstest.
Je ratelt nog steeds door
hebt denk ik niets gemerkt.
Ik voel me wat lichter
door begrip voor jou en mij gesterkt.
(april 2019)
-Dit gedicht is geplaatst in de gedichtenbundel ‘Gezien – Gedichten rondom geliefd zijn & verbondenheid’ (2020), voortkomend uit de jaarlijkse gedichtenwedstrijd van Stichting UItJeErvaring-
Er zijn mensen…
die oprecht willen weten
hoe het met je gaat
die vragen naar triomf en smart
dat in een leven bestaat.
die soms uit het oog zijn
maar nooit uit het hart
die van zich laten horen
als het lot je leven tart.
die met een lach naar je kijken
altijd blij zijn je te zien
die je zwaktes kennen
toch het goede blijven zien.
die je het gevoel geven
ik kan de wereld aan
die een vaste bodem vormen
onder je teer bestaan.
(2019)
– Lieve lezers, ik wens jullie goede en veilige feestdagen en voor 2020 fijne mensen in jullie leven! –
Niet enkel de familieband
maar ook hoe je deed
de keuzes die je maakte
je moreel bij lief en leed.
Ik voel plots de leegte
die jouw dood me geeft.
Ik zal je voorbeeld koesteren
zodat jij in mij voortleeft.
(November 2019)
-Ter nagedachtenis aan mijn lieve oma’s die overleden op 1 en 3 november 2019-
Niemendalletjes 