Aan alle vertragers van dringende natuur- en klimaatmaatregelen

Als geen bij hier meer
bloemen en vruchten komt bestuiven
als de vogels liever
een paar landen opschuiven

Als geen gewas hier meer
uit de grond wil groeien
het domino-effect
diersoorten blijft uitroeien

Als we eindeloos worden getergd
door droogte of regenval
klimaatvluchtelingen zich melden
in een duizelingwekkend aantal

Als een fatsoenlijk loon of goede zorg
volledig op de achtergrond raken
omdat de aarde ons wegvaagt
nu we onze plicht verzaken

Dan mag je vloeken en bidden
je mag huilen en angst zweten
maar NOOIT mag je zeggen:
we hebben het niet geweten

(1 april 2023)

– Het kabinet zet het stikstofbeleid op pauze… Luchtvaartmaatschappijen klagen de staat aan voor het verminderen van het aantal vluchten… Als het niet zo triest en kortzichtig was, zou je denken dat het 1 april grappen waren… –

– Dit gedicht werd op 1 april 2023 gedeeld op de Facebookpagina van Groen Links Hoogeveen –

2023-Aan de klimaatvertragers-foto

Zomerherinnering: huisje in het bos

Eigenlijk is het te mooi
om nog iets anders te doen
dan kijken en luisteren

naar bloemen die
kwistig kleuren uitdelen
grassen die zachtjes fluisteren.

Naar bomen en vogels
waarvan ik er maar
zo weinig kan benoemen

naar de gele vlinder
zonnend op het vogelhuisje
bijen die de zomer zoemen.

Het tafeltje en stoelen
bieden weinig luxe
toch voel ik geen gemis

zittend op een klein terras
te midden van alles
wat goed en mooi is.

Het spinnetje dat aan
m’n notitieblok bungelt
laat ik gezellig hangen

ik bewonder
de Vlaamse gaai die me
heel even zijn blik laat vangen.

Plots kraken er takken
onder een eekhoorn
die sierlijk lijkt te dansen

en ik herinner me
hoe we vroeger
madeliefjes vlochten tot kransen.

(2021/2022)

2021-08-11 13.14.11

Winterswijk, augustus 2021

Het mooiste lied

Madonna, Nat en Freddie
Tina, George en Kate
hun voedsel voor de ziel
verdiept lief, verlicht leed.

Wolfgang, Johann en Ludwig
heus geniale kerels
maar het mooiste lied van allemaal
zongen altijd al de merels.

(juni 2022)

2022-Het mooiste lied-foto

Zon

Ken je dat verlangen
dat verlangen naar de zon?
Dat je huid herinnert
hoe warmte van kou won.

Voor het huis op een bankje
met je ogen dicht
tot in je diepste vezels
door weldaad verlicht.

Ken je dat verlangen
dat verlangen naar de zon?
Ik had er veel voor over
dat de lente vast begon.

(februari 2022)

2022-Zon-foto

Gekwetter

Te vroeg word ik wakker
met onderbuikgedachten
relativering slaapt nog
te diep om te verzachten.

Dan vangen plots de vogels aan
met zich druk om iets te maken
opgewonden gekrakeel
doet mijn gedachten staken.  

Hoe meer herrie ze maken
des te meer word ik gesust
zij nemen het stokje over
en ik van hun de nachtrust.    

(augustus 2021)

2021-Gekwetter-foto

Sneeuw

Elk najaar verlang ik
naar een winterwonderland
maar als de vlokken vallen
krijg ik al snel ‘t land.

Spieren trekken samen
huid huivert onder nul
zelfs binnen, hoe het kan
ik heb geen flauw benul.

M’n dagelijkse gewoonte
van fietstocht of wandeling
voelt als expeditie   
en barbaarse handeling.

Ik geniet echt wel
van winterse taferelen
bewonder de foto’s
van de actieve zovelen.

Ik aanschouw de winterpret
van onder een warme deken
als de dooi intreedt
geef me dan een teken.

Het is de ijzige kou
die de vlokken vergezelt
waardoor winters behagen
als sneeuw voor de zon smelt.

(februari 2021)

2021-Sneeuw-foto

Mist

Lang geleden was ik
in een weids bergenland
genietend van de uitzichten
griezelend langs de rand.

Tot op een dag zomaar
de bergen waren verdwenen
zelfs van reuzen bleef niks over
toen de mist was verschenen.

Vandaag begon de dag  
in dichte nevelen gehuld
en fantaseer ik over
wat straks wordt onthuld.

Weg saai hoog gebouw
welkom klaterende waterval
of een kronkelend bergpad
dat me naar de top brengen zal.

(november 2020)

2020-Mist-foto

Hoge bergen lossen op in de mist. Canada, Rocky Mountains, zomer 1992.

Toegift II

Ik ben nog lang niet toe
aan koude regen in m’n gezicht.
Ik ben nog zo gehecht aan zon
die de wijde wereld verlicht.

M’n handen aarzelen ’s ochtends
bij de plank met lange broeken.
Alsof ik niet weet waar het comfort
in die strakke cocon te zoeken.

Ik wil nog geen kin diep in m’n sjaal
geen kaarsjes vroeg tot laat.
M’n spieren willen nog niet aanspannen
als de kou venijnig toeslaat.

Ik wil niet in de spiegel kijken
en m’n huid weer zien verbleken.
Ik wil geen ramen, deuren dicht
de kans op buiten zitten verkeken.

Ik weet het, ik mag niet klagen
het kan veel erger, het is nuttig enzo.
Maar doe mij nog heel eventjes dan
een zomerse toegift cadeau.

(september 2019)

2019-Toegift II-foto