Bedankt

Ook al heb je dan
een hart van steen
toch wil ik je bedanken
zoals jij is er geen één.

Jij zag hoe jong
we ooit waren
de wereld lag voor ons open
vol verwachting en onervaren.

Jij zat met ons
op de voorste rij
toen eerst één kind kwam
en later nog één erbij.

Het verdriet droop
langs je muren
toen we aangedaan stonden  
voor hete vuren.

Bij de gedachte 
dat we je ooit verlaten
voel ik tranen opkomen
al zal jij er geen laten.

Je biedt niet slechts
beschutting, een thuis
herinneringen kleven voorgoed aan jou
dankjewel lief, dierbaar huis!

(2020/2023)

2023-Bedankt-foto

-Voor 2024 wens ik iedereen, of je nou in Nederland of elders in de wereld woont, een woning hebt of zoekt en vooral als je op de vlucht bent of in een oorlogsgebied woont: een veilig en fijn (t)huis waar je herinneringen kunt maken met dierbaren!-

Kaars op een zomeravond

Op een zwoele zomeravond
terwijl het duister terrein wint
speelt een kaars een sierlijk spel
waarmee ze toeschouwers verbindt.

Gezichten zachter en mooier
bij een lieflijk verteld verhaal
dan weer woest en dreigend
bij gebaren met veel omhaal.

Haar walm ruikt naar vakantie
haar licht reikt niet om ons heen
stoelen schuiven naar de vlam
op de wereld zijn we nu alleen.

Als de slaap dan onverbiddelijk
het eindsein besluit te geven
heeft de kaars nog zijdelings
een kunstwerk om zich heen geweven.

(juni 2023)

2023-Kaars-foto

Onderhoud

Een likje verf over de kozijnen
zomaar een kus voor je geliefde
tijd maken voor een vriendin
die wat aandacht bliefde.

Alles op pauze voor het kind
dat z’n hart moet uitstorten
je huis een beetje netjes houden
tijd met familie nooit bekorten.

Wacht niet tot de dag
dat schade onherstelbaar is
wat je hebt moet je onderhouden
anders grijp je mis.

(februari 2021/2023)

2023-Onderhoud-foto

Bad

Vlinders en kleuren dansen
zachtjes voor m’n ogen
als je zei: zo voelt de hemel
zou ik je misschien geloven.

Warmte masseert strelend
spieren weer in het gareel
zwaartekracht die net zo trok
nu een bijrol in het geheel.

Zorgen en onrust verweken
hoe kan het ook anders zijn
de wereld gereduceerd tot
de meters achter m’n douchegordijn.

(maart 2021)

2021-Bad-foto1

Opruimen

Jarenlang lagen jullie veilig op zolder
wilde ik stof en keus vermijden.
Nu glijden jullie door m’n handen
en voel ik; dat waren nog eens tijden!

Een half leven komt voorbij in
schoolschriftjes, werkstukken, rapporten.
Flink snoeien was de bedoeling
maar hoe kan ik lief en leed inkorten?

Zou ik dit later met plezier bekijken
de briefjes lezen, de weemoed opsnuiven?
Of laat ik m’n kinderen een berg na
blijf ik het voor me uitschuiven?

Word je hier nou echt blij van?
ik hoor het Marie Kondo vragen.
Ja, van de herinneringen wel
de hoeveelheid kan me minder behagen.

Ik maak stapels, herschik en peins
ga vertederd de nostalgie door.
Toch gaat de helft bij het oud papier
ik zeg weifelend: goed gedaan hoor.

Er kan vast nog wel meer weg
denk ik eerlijk gezegd te weten.
Voorlopig laat ik jullie op zolder vrij
zodat ik weer rustig kan vergeten.

(juni 2020)


-Dit is m’n 100e gedichtje al weer! Wie had dat gedacht? Ik niet. Wordt vervolgd 😊-

2020-Opruimen-foto

Wasmand

Het meest mysterieuze ding in huis
is bij ons toch wel de wasmand.
Een minuut geleden was hij leeg
nu zomaar vol tot aan de rand.

Draagt er soms iemand driedubbele lagen?
Hoeveel shirts kan één mens tegelijk aan?
O wacht, de jongens zijn gister
van kind naar zwetende puber gegaan!

Tien jaar geleden vond ik het al een berg
dat beeld is nu wel rechtgezet.
Vandaar dat de wasmand ooit gniffelde
you ain’t seen nothing yet!

(Juni 2018)

2018-Wasmand-foto

Thuis

In ons huis is het niet altijd
netjes opgeruimd, spik en span.
Zie je vast wel eens een spinnenweb
een aanrecht vol met kop, bord, pan.

Kattenhaar wuift soms vriendelijk langs
huiswerk en post liggen her en der.
Ramen schamen zich nu voor de zon
hier en daar moet nodig een likje verf.

In de badkamer zijn we continu
met schimmel en kalk in gevecht.
Op zolder maakte ik pas een hink-stap-sprong
daar wordt van alles ‘op z’n plek’ gelegd.

De inrichting is niet modieus te noemen
onze smaak waait niet met de winden mee.
Tevredenheid is nergens te koop, dus
die oude tafel kan nog prima mee.

Terwijl ik dit zo schrijf, besef ik
ik breng ons nu wel erg in diskrediet.
Een huishouden van Jan Steen
zo erg is het nou ook weer niet.

Maar je zult ‘m nooit vinden
in de VT-Wonen, ons huis.
Toch durf ik wel te stellen
nergens voel ik me zo thuis.

(2019)

2019-Thuis-foto4

Op slot

Tien minuutjes naar de winkel
deuren op slot!
Boven de badkamer schoonmaken
deuren op slot!

Je fiets in je eigen schuur
beide natuurlijk op slot!
Wie weet ligt er gespuis op de loer…
het is toch eigenlijk te zot!

Ik denk terug aan het touwtje uit de brievenbus
of het briefje met: kom maar achterom
die vertrouwen in de mens uitstraalden
bij voorbaat zeiden: wees welkom!

Of aan aankloppen bij de buren
binnen geen mens te bekennen
bij de trap naar boven roepen: joehoe!
en iemand van zolder kwam rennen.

Zou daar buiten mijn gesloten deur
iemand broeden op een gelegenheid?
Of is vooral de angst gegroeid
in plaats van onze veiligheid?

(9-11-18)

2018-Op slot-foto1-oog sleutelgat