Op een zwoele zomeravond
terwijl het duister terrein wint
speelt een kaars een sierlijk spel
waarmee ze toeschouwers verbindt.
Gezichten zachter en mooier
bij een lieflijk verteld verhaal
dan weer woest en dreigend
bij gebaren met veel omhaal.
Haar walm ruikt naar vakantie
haar licht reikt niet om ons heen
stoelen schuiven naar de vlam
op de wereld zijn we nu alleen.
Als de slaap dan onverbiddelijk
het eindsein besluit te geven
heeft de kaars nog zijdelings
een kunstwerk om zich heen geweven.
(juni 2023)