Dampo-man

Ik lig al prinsheerlijk in ons bed
hé, daar komt een dampo-lucht aan
met m’n snotterende, hoestende man
er niet al te ver achteraan.

Je smeert het op je borst en onder je neus
zelfs je voetzolen moeten eraan geloven
je verkoudheid zou dan overgaan
maar het prikt in m’n neus en ogen.

Kom toch maar tegen me aan liggen
dan slaap ik warm en snel
en ach, we vormen zo toch maar mooi
een adembenemend stel…

(2019)

-Ik schreef dit gedichtje ruim voor het uitbreken van COVID-19; toen een verkoudheid voor de meeste mensen nog slechts een onschuldig ongemak was. Vandaag de dag is dat helaas maar logischerwijs anders. M’n echtgenoot werd vrijdag verkouden en wordt maandag getest.
Corona of geen corona; de dampo werd weer uit de kast gehaald 🙂 Bedankt lieve echtgenoot, dat ik dit gedichtje mocht plaatsen. Ik hoop dat de testuitslag goed is. De snotterigheid lijkt in elk geval wat af te nemen. Zou het dankzij of ondanks de dampo zijn? 😉-