Van juffen en meesters
naar meneren en mevrouwen
je ziet je nieuwe school tegemoet
met spanning en vertrouwen.
Zoals bij elke mijlpaal
juich ik je toe met blije lach
destijds bij je eerste stapjes
straks bij je laatste schooldag.
Aan elke kilo blijdschap
hangt een grammetje weemoed
ik val je er liever niet mee lastig
want ik weet, zo is het goed.
Om wat was en nooit meer terugkomt
en hoe snel het is gegaan
valt soms achter mijn zonnebril
een stiekeme traan.
(Juni 2019)
Foto: M’n jongste zoon, twaalf jaar geleden. Waar blijft de tijd…
Niemendalletjes 