Soms moet ik mezelf eraan herinneren
dat we allemaal mensen zijn.
De overeenkomsten talloos
de verschillen maar klein.
Dat wat mij verdrietig maakt
laat een ander juist koud.
Maar als we moeten huilen
smaken onze tranen zout.
Wat een ander niet te pruimen vindt
is voor mij een feestmaal.
Maar wat we dan ook eten
kauwen doen we allemaal.
Wat ik mijn kinderen leer
vindt een andere ouder onzin.
Toch willen we allebei
het beste voor ons gezin.
Sommige mensen lijken net aliens
met hun kijk op onze aarde.
Toch denken zij vast net als ik
te leven naar de juiste norm en waarde.
(september 2018)
Niemendalletjes 