Opruimen

Jarenlang lagen jullie veilig op zolder
wilde ik stof en keus vermijden.
Nu glijden jullie door m’n handen
en voel ik; dat waren nog eens tijden!

Een half leven komt voorbij in
schoolschriftjes, werkstukken, rapporten.
Flink snoeien was de bedoeling
maar hoe kan ik lief en leed inkorten?

Zou ik dit later met plezier bekijken
de briefjes lezen, de weemoed opsnuiven?
Of laat ik m’n kinderen een berg na
blijf ik het voor me uitschuiven?

Word je hier nou echt blij van?
ik hoor het Marie Kondo vragen.
Ja, van de herinneringen wel
de hoeveelheid kan me minder behagen.

Ik maak stapels, herschik en peins
ga vertederd de nostalgie door.
Toch gaat de helft bij het oud papier
ik zeg weifelend: goed gedaan hoor.

Er kan vast nog wel meer weg
denk ik eerlijk gezegd te weten.
Voorlopig laat ik jullie op zolder vrij
zodat ik weer rustig kan vergeten.

(juni 2020)

-Dit is m’n 100^e gedichtje al weer! Wie had dat gedacht? Ik niet. Wordt vervolgd 😊-